Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Κάποιες υποδόριες σκέψεις, γεγονότα και ένα αντίο ..........


«Μαμά πότε μιλάς για την κακοποίηση μου ; …………………»

Αν ανατρέξουμε την ξένη και την ελληνική βιβλιογραφία με τον όρο ενδοσχολική βία  εννοούμε την εσκεμμένη συστηματική και απρόκλητη βία, σωματική ή λεκτική μεταξύ των συμμαθητών. Ο αγγλικός όρος school bullying έχει επικρατήσει για πολλές μορφές βίας που είναι: σωματική, λεκτική, ψυχολογική, κοινωνική.

Η ενδοσχολική βία, συνήθως λαμβάνει μέρος στο χώρο του σχολείου. Δυστυχώς, είναι ένα σύνηθες φαινόμενο που ως κοινό έχει κυρίως καθηγητές και μαθητές.

Ανατρέχοντας επίσης στην βιβλιογραφία πουθενά δεν υπάρχει  ένας ορισμός που να εξηγεί την χωρίς τέλος κακοποίηση των παιδιών, από μια μερίδα «εκπαιδευτικών» που κάτω από την ομπρέλα του σχολικού προγράμματος, αφανίζουν τις προσωπικότητες των παιδιών κάθε ηλικίας και τα σπρώχνουν ΕΘΕΛΗΜΕΝΑ στην αναζήτηση ταυτότητας, προσωπικότητας, νοήματος ζωής και ύπαρξης σε συμπεριφορές επίδειξης δύναμης και προβολής αρνητικών δικών τους συναισθημάτων ή ακόμα και ολοκληρωτικού μηδενισμού της προσωπικότητας τους.  

«Μαμά γιατί η δασκάλα της Γυμναστικής μου έβαλε 6½ σε απροειδοποίητο διαγώνισμα γυμναστικής !!!!!!!!!, μου το έδωσε μπροστά σε όλα τα παιδάκια και δεν μου έδωσε καμία σημασία. Μαμά έκλαιγα μέσα στο σχολείο που με κορόιδευαν τα υπόλοιπα παιδάκια, γιατί δεν ήξερα πόσα λεπτά κρατάει ο αγώνας μπάσκετ……… Μαμά δεν θέλω να ξαναπάω σχολείο …………»  κορίτσι Ε΄ Δημοτικού.

«Μαμά οι φίλες μου με καθήλωσαν και με κούρεψαν και δεν μπορούσα να αντιδράσω και όταν ζήτησα βοήθεια από τους καθηγητές είπαν ότι δεν είδαν τίποτα και έκλεισαν το θέμα και απαγόρευσαν και στον ψυχολόγο μου να τους μιλήσει …….»  Κορίτσι Γ΄ Γυμνασίου.

«Μαμά έχω μια μορφή δυσλεξίας και ο δάσκαλος έχει ενημερωθεί για τη δυσκολία μου και απαντά ότι  όποιο χαρτί και αν φέρω πάλι θα με αντιμετωπίζει σαν όλα τα παιδάκια…. Χωρίς καμία διαφορά.»  Αγόρι Ε΄ Δημοτικού.

«Μαμά η κυρία μου ζήτησε να της αναφέρω την νοηματική αντίθεσή μέσα στο κείμενο, αλλά μαμά όταν ρώτησα την καθηγήτρια τι είναι αυτό  μου είπε ότι έπρεπε να το ξέρω. Μαμά εγώ δεν το είχα ακούσει ποτέ να μας το εξηγεί μέσα στην τάξη, αλλά ήμουν υποχρεωμένος να το γράψω στο διαγώνισμα. Μαμά γιατί πρέπει να είμαι παντογνώστης;;; Μαμά γιατί πρέπει καθημερινά να με κρίνουν σαν ενήλικα και όχι σαν παιδί ;;;;»  Αγόρι Α΄ Γυμνασίου.

«Μα μαμά σου λέω δεν μας το είχε διδάξει ποτέ μέσα στην τάξη και όταν το είπα στη δασκάλα των Αγγλικών εκείνη μου απάντησε: «Φροντιστήριο δεν πηγαίνεις παιδί μου; εκεί πρέπει να το έχεις μάθει!!! Μαμά γιατί πρέπει να πηγαίνω φροντιστήριο για να μαθαίνω τα Αγγλικά του σχολείου;;;; Μαμά έχουμε λεφτά να πάμε φροντιστήριο;;;;»  Αγόρι Δ΄ Δημοτικού.

«Μαμά έχουμε διαγώνισμα την βασική θεωρία του Σολφέζ στο μονόωρο μάθημα της μουσικής αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μαμά έχουμε χρήματα να πάμε  σε φροντιστήριο;;;;;» Κορίτσι Ε΄ Δημοτικού.

Ο κατάλογος των ερωτημάτων μακρύς, οι απαντήσεις λίγες τόσο από γονείς όσο και από εκπαιδευτικούς. Τα παιδιά βιάζουν γιατί «βιάζονται»…… Απογοητεύονται, μας απορρίπτουν γιατί δεν τα καταλαβαίνουμε, γιατί τα μειώνουμε, δεν τα συναισθανόμαστε. Μετά ανοίγουν την πόρτα και εξαφανίζονται και κινητοποιούμε τους πάντες για να τα βρούμε και ρίχνουμε δάκρυα για αυτά που παθαίνουν και που πεθαίνουν.

Χάνω τα παιδιά μου και απλά το παρακολουθώ αμέτοχη;;;; ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!…….

Καλό σου ταξίδι Βαγγέλη Γιακουμάκη